قیر یک ماده سیاه یا تیره (جامد ، نیمه جامد ، چسبناک) ، آمورف ، سیمانی است که به اشکال مختلفی یافت می شود ، از جمله ما آسفالت سنگی ، قیر طبیعی ، تار و قیر حاصل از روغن ، که به آن گفته می شود. قیر نفتی. هم اکنون اکثر جاده ها در سطح جهان با قیر آسفالت شده اند. امروزه تقاضای جهان برای حسابهای قیر بیش از 100 میلیون تن در سال ، یعنی تقریبا 700 میلیون بشکه قیر مصرف سالانه. قیر نفتی معمولاً به عنوان قیر یا آسفالت گفته می شود. به عنوان مثال در اروپا قیر به معنای چسب مایع است. از طرف دیگر ، در آمریکای شمالی به اتصال چربی مایع به آسفالت یا سیمان آسفالت گفته می شود. معمولاً اصطلاح “مواد قیر” برای مشخص کردن موادی که قیر موجود است یا از آن مشتق می شود ، استفاده می شود. مواد قیر متشکل از قیرها و تارها هستند. بیتومن در طبیعت به اشکال مختلفی وجود دارد: سخت – قیر به آسانی خرد شده در آسفالت سنگی و نرمتر و ماده چسبناک تر که در ماسه های تار و آسفالت وجود دارد. روش دیگر که می توان قیر را بدست آورد از طریق فرآوری نفت به این روش قیر در اصل باقی مانده حاصل از فرآیند تقطیر نفت است. اگرچه قیر را می توان به شکل طبیعی یافت ، اما در حال حاضر جهان برای تمام اهداف به نفت متکی است. این مواد بیش از صد سال از این طریق تولید شده اند. از طرف دیگر تارها در طبیعت رخ می دهند. مخازن به عنوان میعانات حاصل از فرآوری ذغال سنگ (در دماهای بسیار زیاد) ، نفت ، روغن شیل ، چوب یا سایر مواد آلی حاصل می شوند. زمین زمانی تولید می شود که یک تار تا حدودی تقطیر شود به طوری که اجزای فرار تبخیر شده اند. بسیاری از ذغال سنگ ذغال سنگ با قیر اشتباه گرفته می شود ، اما این دو محصول کاملاً از نظر شیمیایی متفاوت هستند و نباید اشتباه گرفت. برای تمایز بین قیر نفتی و تار ذغال سنگ جدول تمایز زیر را مشاهده کنید:
